Είμαι μια μαύρη σκιά που τριγυρνάει τα βράδια.
Φορώ μια μάσκα υγρή και δε με βλέπει κανείς.
Εχω συχνά ακεφιά κι’ είναι τα μάτια μου άδεια
και μια ταμπέλα στην πλάτη ’ζητείται Πατρίς’.
Εχω ένα όπλο μικρό και δυο ολόχρυσες σφαίρες.
Ντύνομαι πάντα σχεδόν με τη μεγάλη στολή.
κλείνω το μάτι στο χρόνο και του κλέβω τις μέρες
και δεν ξεχνάω ποτέ την ενδεκάτη εντολή.
Φτιάχνω αράχνης ιστό,
μαύρη σημαία κρατώ.
Μοιάζω με σπίτι κλειστό,
σαν φυλακή.
Είμαι καρύδι σκληρό και εξηγιέμαι στα ίσα.
Γνωρίζω κόλπα φτηνά αν χρειαστεί να κρυφτείς.
Ξέρω το αν και το πότε θα κάνω τη ’νήσσα’
κι’ ακούω φωνές που μου λεν πως ’τελειώνει η ελπίς’.
Εχω κεραίες στητές γι’ αυτό και βλέπω τα πάντα.
Είμαι συνήθως μπροστά όταν συμβεί το κακό.
Αλλες φορές αντιδρώ και άλλες κάνω στην μπάντα,
γι’ αυτό και τα’ χω καλά με το μισό μου εαυτό.
Φτιάχνω αράχνης ιστό,
μαύρη σημαία κρατώ.
Μοιάζω με σπίτι κλειστό,
σαν φυλακή.