Μακριά σαν πας στην ξενιτιά
τ΄αστέρια θα δακρύσουν,
η νύχτα θα ΄ναι πιο βαριά
οι δρόμοι θα ερημώσουν.
Το φυλακτό της μάνας μου
σου δίνω για να φύγεις,
να στέκεται στον κόρφο σου
κουράγιο να σου δίνει.
Το σπίτι θα ναι σιωπηλό
λουλούδι δε θ΄ανθίσει,
θα στέκομαι με το λυγμό
κοντά μου να γυρίσεις.
Το φυλακτό της μάνας μου
σου δίνω για να φύγεις
να στέκεται στον κόρφο σου
κουράγιο να σου δίνει.