Να υπάρχω μακριά σου
το κατάφερα κι αυτό
θα καταφέρω και άλλα θα δεις,
συνηθίζω, αντέχω, μπορώ.
Να μη σκέφτομαι καθόλου
τι περίεργο κι αυτό
να μη με νοιάζει που είσαι, τι κάνεις
και πότε ξανά θα σε δω.
Άσε με στο όνειρό μου
και στη ησυχία μου
φύγε μέσα απ’ το μυαλό μου
κι απ’ τη φαντασία μου.
Για τα χείλη τα δικά σου
δε με νοιάζει άλλο πια
αν θα γελάνε, αν θα κλαίνε,
τι λόγια θα λένε σε άλλη αγκαλιά.
Για τα μάτια τα δικά μου
νοιάζομαι πρώτη φορά
δεν επιτρέπεται πίσω να ‘ρθεις
να τα κάνεις να κλάψουν ξανά.
Άσε με στο όνειρό μου
και στη ησυχία μου
φύγε μέσα απ’ το μυαλό μου
κι απ’ τη φαντασία μου.