Σαν τη βροχή, το τζάμι ήρθες να χτυπήσεις
ήρθες και θέλεις αναμνήσεις να ξυπνήσεις.
Το ραγισμένο το γυαλί πώς να κολλήσεις,
ήρθες χωρίς ότι έγινε να υπολογίσεις.
Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια
η σιωπή μου πληγή στο σώμα.
Πέρασαν ώρες σαν μαύρη μπόρα,
το τελευταίο το αντίο πονά ακόμα.
Τώρα ζητάς να ξανά βρεις τα περασμένα
εσύ είχες πει θα ‘σαι καλά χωρίς εμένα.
Γιατί γυρεύεις αναμνήσεις να ξυπνήσεις
το ραγισμένο το γυαλί πώς να κολλήσεις.
Πέρασαν μήνες, πέρασαν χρόνια
η σιωπή μου πληγή στο σώμα.
Πέρασαν ώρες σαν μαύρη μπόρα,
το τελευταίο το αντίο πονά ακόμα.