Από εξαρχής εγράφτηκε το τι είναι για να γένει
Και το καλέμι ακόπιαστα γράφει χωρίς να σβένει
Για το καλό και το κακό δε νοιάζεται καθόλου
Κι οι λύπες μας πανε άδικα κι οι κόποι μας χαμένοι
Απ’ το καλέμι ότι γραφτεί ποτέ του δεν αλλάζει
Βαρυθυμιά γι’ αυτό πολλή σε φέρνει σε μαράζι
Κι αν στη ζωή σου μείνει αυτό παντοτεινό σεκλέτι
Δεν αυγατίζει τη ζωή μηδέ σταλιά της βάζει
Σ’ αυτήν εδώ την έρμη γη που ο άνθρωπος μαθαίνει
Πρώτα να βασανίζεται κι ύστερα να πεθαίνει
Καλότυχος που τη ζωή λίγον καιρό γλεντήσει
Μα πιο καλότυχη η ψυχή που αγέννητη απομένει