Γι’ ακόμα λίγο φως που τρεμοσβήνει
Γι’ ακόμα μια μορφή νυχτερινή
Γι’ ακόμα λίγο αγέρα, που θλιμμένος
Ζητά την αφορμή.
Το χάρτινο κορίτσι τραγουδάει
Διηγείται τα όνειρά της στη σιωπή
Μπροστά σ’ ένα καθρέφτη σκονισμένο
Σε κάμαρα στενή.
Ζητώ από τον αγέρα να το φέρει
Για να το κάνω εικόνα βροχερή
Μα είναι κι αυτός όσο κι εγώ θλιμμένος
Κι η νύχτα είναι μικρή...
Κορίτσι, δώσ’ μου ακόμα ένα τραγούδι
Η μέρα είναι κοντά
Τα σπίτια δίνουν θέση στην ομίχλη
Κι η αγάπη στη φθορά.