Είμαι μια μάνα που πονώ
κι αναστενάζει το βουνό
αρρώστια δε μου βρίσκουνε
γιατροί μες στην καρδιά μου,
το πάθος μου είναι η ξενιτιά
που πήρε τα παιδιά μου.
Φαρμάκια, πίκρες πέρασα
για να τα μεγαλώσω
μα τώρα που 'ναι να τα δω
και να τα καμαρώσω;
Το σπίτι μας ερήμαξε
και μείναμε δυο γέροι
και τα μαλλιά μας γίνανε
σαν άσπρο περιστέρι.
Είμαι μια μάνα που πονώ
κι αναστενάζει το βουνό.