Γιατί τα σπάσαμε τα αγάλματά των,
γιατί τους διώξαμεν από τους ναους των,
διόλου δεν πέθαναν γι’αυτό οι θεοί.
Ω γη της Ιωνίας εσένα αγαπούν ακόμη,
εσένα οι ψυχές των ενθυμούνται ακόμη.
Σαν ξημερώσει επάνω σου πρωί αυγουστιάτικο,
την ατμόσφαιρά σου περνά σφρίγος από την ζωή των
και κάποτε αιθερία εφηβική μορφή,
αόριστη με διάβα γρήγορο,
πάνω από τους λόφους σου περνά.