Με τσιγάρο και ποτό
η βραδιά περνάει,
απ’ το πρόσωπο αυτό
η ζωή μου πάει.
Μου ‘λεγε πως μ’ αγαπάει
κι ήταν έγκλημα σωστό.
Ήταν έγκλημα σας λέω,
ένα έγκλημα ωραίο
και αν χάνομαι δεν φταίω,
ήταν ένα έγκλημα ωραίο.
Μ’ άφησε στην παγωνιά
με μια πίκρα σκέτη,
έφυγε σαν το φονιά
και σαν το δραπέτη.
Είχε στα φιλιά σερμπέτι
και φαρμάκι στην καρδιά.
Ήταν έγκλημα σας λέω,
ένα έγκλημα ωραίο
και αν χάνομαι δεν φταίω,
ήταν ένα έγκλημα ωραίο.