Με απορία και με μάτια δακρυσμένα
το άδειο σπίτι μας αγάπη μου θωρώ,
εγώ που όλα τα θυσίασα για σένα
τι σου `χω φταίξει κι έχεις φύγει, απορώ.
Απορώ, απορώ,
κλαίω αγάπη μου και απορώ,
αχ! γιατί σ’ έχασα ψάχνω να βρω,
μα δεν μπορώ, μα δεν μπορώ.
Ενώ επίστευα τρελά πως μ’ αγαπούσες
εσύ μου άφησες ερείπια σωρό,
μες στην καρδιά σου τι παράπονα κρατούσες,
τι σου `χω φταίξει κι έχεις φύγει, απορώ.
Απορώ, απορώ,
κλαίω αγάπη μου και απορώ,
αχ! γιατί σ’ έχασα ψάχνω να βρω,
μα δεν μπορώ, μα δεν μπορώ,
μα δεν μπορώ.