Σταύρος Τζιαγίδης - Σαν τον σοφό που γερνάει Lyrics
Γραφειοκράτες ποιητές με τυραννάνε
ψηλά μικρόφωνα μπροστά μου ανοιχτά
Γραφειοκράτες νταβατζήδες με κρατάνε
και μου σκαλίζουνε το χθες και το μετά
Κλείνω τα μάτια και τα τύμπανα βαράνε
τώρα θα παίξουν στο δικό μου το ρυθμό
Είναι οι διαβόλοι μου που μέσα μου ξυπνάνε
και που με σπρώχνουν να σου πω πως είμαι εδώ
Σαν το σοφό που γερνάει και σου λέει τι να κάνεις
μα για σένα ένα τσίμπημα στ’ αφτί
Πάνω μου πέφτουν προβολείς και με γραπώνουν
εγώ δεν βλέπω μα με βλέπεις καθαρά
πόσο φοβάμαι τις ντροπές που με ζυγώνουν
δικιά μου αλήθεια από ξένα μυστικά
Δεν ξέρω αλήθεια τι θα πει ούτε και ψέμα
αναρωτιέμαι αν χωρίζονται τα δυο
Σαν μια του δρόμου με τα όνειρα παρθένας
δίνω απάντηση όπως τη θέλω εγώ