Η βροχή βραδινή κι επίμονη
με κλωστές με τραβάει επάνω σου,
σε νοσταλγώ.
Σα μια μελωδία που όλο μου ξεφεύγει, σε ποθώ.
Μαγική εικόνα που δε διακρίνω σε κοιτώ.
Και σου `ρχομαι και σε ζητώ και χάνεσαι,
ξυπόλυτος σε περπατώ, μα χάνεσαι ξανά.
Ο βοριάς σαν εχθρός αόρατος
στέκεται και χτυπάει το τζάμι μου,
σε νοσταλγώ.
Φίδι τυλιγμένο γύρω απ’ τη ζωή μου η μοναξιά.
Κι ο δικός σου φόβος μένει μαραμένος στη γωνιά.
Στη σκιά σου πέφτω, σ’ όσες συναντάω τις σκιές,
τη σιωπή σου νιώθω, σ’ όλες όσες νιώθω τις σιωπές.
This lyrics has been read 462 times.