Ακόμα δεν κατάλαβα
ποιος είναι ο σκοπός σου
το δάκρυ σου με τυραννά
και το χαμόγελο σου.
Προστάζεις τ’ άστρα τ’ ουρανού
να κάψουν την ψυχή μου
κι ούτε ποτέ κατάλαβα
πως έγινες δική μου.
Με συγκλονίζεις, με συγκλονίζεις,
με καθηλώνεις, με βασανίζεις.
Με πας στην άβυσσο να γονατίσω
με αναγκάζεις να σε μισήσω.
Μ’ αυτό τον τρόπο σου με συγκλονίζεις
μα κατά βάθος μ’ αιχμαλωτίζεις.
Η μοίρα μου με δίκασε
να ‘ρθεις στα όνειρα μου
να γίνεις ένας τύραννος
που πνίγει τη χαρά μου.
Με φέρνεις σ’ αδιέξοδο
δεν ξέρω που βαδίζω,
θέλω να φύγω ξαφνικά
μα δεν τ’ αποφασίζω.
Με συγκλονίζεις, με συγκλονίζεις,
με καθηλώνεις, με βασανίζεις.
Με πας στην άβυσσο να γονατίσω
με αναγκάζεις να σε μισήσω.
Μ’ αυτό τον τρόπο σου με συγκλονίζεις
μα κατά βάθος μ’ αιχμαλωτίζεις.