Τα χείλη σου πια δε φιλώ
μου φτάνει η ντροπή ως εδώ
μου φτάνουνε κι οι συμφορές
ανώφελο τώρα να κλαις.
Με τα χείλη λερωμένα
έρχεσαι δειλά σε μένα
πέφτεις μες στην αγκαλιά μου
κι όταν παίρνεις τα φιλιά μου.
Με τα χείλη λερωμένα
έρχεσαι δειλά σε μένα
πέφτεις μες στην αγκαλιά μου
κι όταν παίρνεις τα φιλιά μου
άλλον σκέφτεσαι και δε ντρέπεσαι.
Τα χείλη σου πια δε φιλώ
σε μίσησα, δε σ’ αγαπώ.
Δεν είμαι εγώ για ντροπές
να φύγεις, να πας όπου θες.
Με τα χείλη λερωμένα
έρχεσαι δειλά σε μένα
πέφτεις μες στην αγκαλιά μου
κι όταν παίρνεις τα φιλιά μου.
Με τα χείλη λερωμένα
έρχεσαι δειλά σε μένα
πέφτεις μες στην αγκαλιά μου
κι όταν παίρνεις τα φιλιά μου
άλλον σκέφτεσαι και δε ντρέπεσαι.