Στο γάμο μου έτρεφα τους σπόρους σαν σφαίρες
σε κελί από βυθό· να πνέω από τους φλογοφόρους
καθώς το κύμα του θ' ακολουθώ.
Η ομορφιά που καίγεται δεν αποσύρεται
μες στον ψυχρό καιρό. Με πόλη που δε φλέγεται
χτισμένη σ’ ένα δέντρο με κορμό γερό.
Στο γάμο μου έκρυβα τους σπόρους στο στόμα,
στο ενδιάμεσο φιλί. Να με λυγάει στους πρώτους φόρους,
στους πόθους που πονάνε πιο πολύ.
This lyrics has been read 366 times.