Κάθε τι που αντικρίζω τη μορφή σου μου θυμίζει
καθρεφτίζεσαι στο χώμα στη φωτιά στο νερό
Όλα όσα έχω τώρα τίποτα δε με γεμίζει
ψάχνω δρόμους που βαδίζεις μήπως και σε δω
Είσαι όνειρο κι ελπίδα
καταφύγιο στη σιωπή μου
δάκρυ που κυλάει στα κρυφά
Ένα φως που τρεμοσβήνει
ουρανός ζωή γαλήνη
του αγιάτρευτου μου πόνου η συντροφιά
Τα δυο σου χείλη καρφωμένα στου καθρέφτη τη γωνιά
ένα σημάδι που’χες αφήσει προτού να φύγεις μακριά
Κλείνω τα μάτια μου σ’αγγίζω όμως εσύ δε με καλείς
πόσο θα’θελα να με ζητούσες τις κρύες νύχτες της σιωπής
Είσαι όνειρο κι ελπίδα
καταφύγιο στη σιωπή μου
θλίψη που μένει απ’το φευγιό
Ένα φως που τρεμοσβήνει
στα σκοτάδια της καρδιάς μου
φώναξε το όνομά μου θα’ρθω να σε βρω