Λες πως νόημα δε βγάζεις
και στην τρύπα σου λουφάζεις
δε γελάς κι όλο γκρινιάζεις
σε βλέπω αιμορραγείς.
Τους εφιάλτες σου μαντεύω
ξέρω να σε προστατεύω
μες τη νύχτα ταξιδεύω
και κρυφά σε φιλώ.
Το μόνο που σου λείπει
είναι αυτό που αγαπάς
μα η πόρτα έχει ανοίξει
κι ακόμα χτυπάς.
Το μόνο που σου λείπει
είναι αυτό που αγαπάς
μα η πόρτα έχει ανοίξει
κι ακόμα χτυπάς.
Στο τηλέφωνο με παίρνεις
απ’ το σπίτι πια δε βγαίνεις
παραλύεις και πεθαίνεις
σ’ ένα κόσμο αδειανό.
Άκου φίλε μου κι εγώ φρικάρω
μα τους φόβους μου προγκάω
ξανά το ρόλο μου προβάρω
τίποτε δε νοσταλγώ.
Το μόνο που σου λείπει
είναι αυτό που αγαπάς
μα η πόρτα έχει ανοίξει
κι ακόμα χτυπάς.
Το μόνο που σου λείπει
είναι αυτό που αγαπάς
μα η πόρτα έχει ανοίξει
κι ακόμα χτυπάς.