Το φως του φεγγαριού μαζεύω
στάλα τη στάλα να λουστείς
κι ύστερα μεσ’ στα δυο μου μάτια
σαν ήλιος να καθρεφτιστείς.
Φτάνει να `ρθεις μια νύχτα φως μου,
φτάνει στην πόρτα μου να βγεις
κι αν μου χαθείς, κρυφό σημάδι,
βάλε τ’ αστέρι της αυγής.
Τις πίκρες θάβω όλου του κόσμου
μην τύχει και μου πικραθείς,
γίνεται στρώμα το κορμί μου
να γύρεις, ν’ αποκοιμηθείς.
Φτάνει να `ρθεις μια νύχτα φως μου,
φτάνει στην πόρτα μου να βγεις
κι αν μου χαθείς, κρυφό σημάδι,
βάλε τ’ αστέρι της αυγής,
φτάνει να `ρθεις μια νύχτα φως μου,
φτάνει τον δρόμο να τον βρεις
και για τα χρόνια που περάσαν
δε θα σου πω, δε θα μου πεις.
Φτάνει να `ρθεις μια νύχτα φως μου,
φτάνει στην πόρτα μου να βγεις
κι αν μου χαθείς, κρυφό σημάδι,
βάλε τ’ αστέρι της αυγής.