Αγάπη – θύμα, να βρει το δίκιο ζητάει
γλυκό το ποίημα, μα η ζωή ξεγελάει
μοιραίο κρίμα, μαχαίρι που σε πονάει..
Τρελός ο χρόνος, χαράζει δρόμο στενό
αφέντης πόνος, δεν το αντέχεις αυτό
σαν μένεις μόνος, με συντροφιά το πιοτό..
Μέτριος παίκτης, γεμίζεις κούφιες στιγμές
μόνος ο φταίχτης, εσύ κι ας μη δεν το λες
άδειος καθρέφτης, η εικόνα σου απ το χθες..
Ωραίο θέμα: ρομαντικές παραλίες
φοράει το στέμμα, σε γερασμένες κυρίες
που ραίνουν ψέμα, νεανικές σου πορείες..
Αγάπη – θύμα, με χθες το αύριο χτίζει
με ίδιο βήμα, στα ίδια αχνάρια βαδίζει
γελοίο σχήμα, τα πάθη που ζωγραφίζει.
Αγάπη – θύμα, νερό και χώμα η αιτία
που ένα σώμα, χτίστηκε μ αμφιβολία
σ έναν αιώνα, αν θα γραφθεί στα βιβλία
μια ιστορία, μικρού ανθρώπου, αστεία…