Κι όλο πνίγομαι τις νύχτες
μες τις σκέψεις μου δεν ήρθες
Φαύλος κύκλος οι αναμνήσεις
επισκέπτες τιμωροί απ’ τα παλιά.
Δε σ΄αδικώ που φεύγεις
έμαθες να αποφεύγεις
Την αγάπη σαν το τρένο
που δεν βρήκε σταθμό πουθενά.
Ψάχνω διαφυγή, πως να βγω απ’ αυτό το κελί
μια κρυψώνα στου κόσμου την άκρη
Αναζητώ, παίζω κρυφτό
απ’ όλους προσπαθώ να χαθώ
Παιχνίδι θανάτου – κυνηγητό
τρέχω μακριά, μακριά να σωθώ.
Τα χρόνια φεύγουν πάνε
πόσο γρήγορα γερνάμε
σαν κοιτάζω στον καθρέφτη
βλέπω έναν χρόνο ψεύτη.
Δε γέμισα θυμάμαι
το κενό μου, πια φοβάμαι
Πως θα μείνω ένας ξένος
μέσα μου φυλακισμένος.
Κι έμοιαζε αυτή η αγάπη
πως θ’ αντέξει μες τα λάθη
Μα όλα έγιναν άνω κάτω
πες μου πως φτάσαμε στον πάτο.
Μην με ρωτήσεις αν καταφέρνω, να ζω χωρίς εσένα
αν βρήκα κι ένωσα κομμάτια μου πού’ ναι χαμένα.
Φύγε απλά σώσου εσύ και άσε πίσω εμένα
ποτέ μην λύσεις τα δεσμά, που μού’ χω περασμένα.