Σαν παράθυρα κλεισμένα
τα ματάκια σου για μένα,
κι όλα γύρω είναι ξένα
τόσες νύχτες μοναξιάς.
Που να είσαι τόσα βράδια
και στον πόνο κάνω βάρδια,
η ζωή μου είναι άδεια
και δεν ξέρω που γυρνάς.
Δέκα νύχτες, δέκα μαχαιριές
την καρδιά μου γέμισαν πληγές.
Δέκα νύχτες λείπεις και πονώ
κι αν σε χάσω θα χαθώ.
Τόσα χάδια λατρεμένα
τόσα λόγια μαγεμένα,
σαν καράβια τσακισμένα
στης καρδιάς μου το βυθό.
Απ’ την νύχτα που ‘χεις φύγει
το παράπονο με πνίγει
κι η ζωή μου καταλήγει
σ’ ένα δρόμο αδειανό.
Δέκα νύχτες, δέκα μαχαιριές
την καρδιά μου γέμισαν πληγές.
Δέκα νύχτες λείπεις και πονώ
κι αν σε χάσω θα χαθώ.