Πως να στο πω
είσαι τα πάντα και ας πεθαίνω λίγο λίγο,
είσαι το δάκρυ που στα χείλη μου το πνίγω
κι αιμορραγώ.
Η κάθε νύχτα σαν αιώνας μακριά σου ,
χάνω τον κόσμο όταν δεν είμαι κοντά σου,
ζω και δεν ζω.
Θα σ' εκδικηθώ,
θα 'ρθει μια μέρα που θα κλαις εσύ για μένα
μα τότε όλα στη καρδιά μου θα 'ναι ξένα,
ξένος κι εγώ.
Θα σ' εκδικηθώ
θα 'ρθει η στιγμή που όσα πέρασα θα νιώσεις
όμως θα είναι πια αργά να μετανιώσεις,
θα σε μισώ.
Θα σ' εκδικηθώ.
Πως να στο πω
είσαι ο κόμπος που ανεβαίνει στο λαιμό μου,
είσαι ο λόγος που μισώ τον εαυτό μου
κι ακροβατώ.
Σ' ένα σκοινί που το κρατάω να μη σπάσει
με μια καρδιά που μέσα της έχει ρημάξει,
ζω και δεν ζω.
Θα σ' εκδικηθώ,
θα 'ρθει μια μέρα που θα κλαις εσύ για μένα
μα τότε όλα στη καρδιά μου θα 'ναι ξένα,
ξένος κι εγώ.
Θα σ' εκδικηθώ
θα 'ρθει η στιγμή που όσα πέρασα θα νιώσεις
όμως θα είναι πια αργά να μετανιώσεις,
θα σε μισώ.
Θα σ' εκδικηθώ.