Συναντηθήκαμε στο μάτι του κυκλώνα
μια νύχτα που `χε διαρκέσει έναν αιώνα
ο κόσμος είχε αποφασίσει να ενδώσει
κι όλα τριγύρω μοιάζαν να `χαν τελειώσει
Άγριοι αέρηδες δεν λέγαν να κοπάσουν
είχαν βαλθεί να ισοπεδώσουν να χαλάσουν
κι εγώ που τα `θελα όλα πάντα στην εντέλεια
αγωνιζόμουνα να υπάρξω στη συντέλεια
Στροβιλιζόσουνα ατάραχη στη δίνη
κι ο κόσμος γύρω σου φαινότανε να σβήνει
σα μια γραμμή μου καταλήγει σε κουκκίδα
σα σήμα μορς από υπόγεια παγίδα
Με ένα σου νεύμα ξάφνου κόπασε η μπόρα
νωχελικά ξαπλώθηκες σε μιαν αιώρα
μου `κανες νεύμα ότι θα τα ξαναπούμε
και μείναμε όλοι άναυδοι να σε κοιτούμε
Σε έψαξα μάταια χειμώνες καλοκαίρια
σε ανεμοστρόβιλους σε έρημους κι αστέρια
σε όνειρα πάσχισα να σε αιχμαλωτίσω
να σε `χω δίπλα την αυγή μόλις ξυπνήσω
Και περιμένω τον επόμενο κυκλώνα
μια νύχτα που θα διαρκέσει έναν αιώνα
μαζί σου να ρθω να χαθούμε στη συντέλεια
εγώ που πάντα τα θελα όλα στην εντέλεια