Γιώργος Δημητριάδης - Αστέρια μακρινά Şarkı Sözleri

Κάτι χαμένα μεσημέρια
είμαι το χώμα που πατάς
κάτι ανήμπορες ημέρες
το τσιγάρο που πετάς
Στης ερημιάς σου το σεντόνι
χάραζα σήματα κι ευχές
για τον χειμώνα που ζυγώνει
άναβα γύρω μας φωτιές

Εσύ πήγες χίλια μίλια πέρα
στον δικό σου τον βοριά
θα ξημερώνει πάντα ίδια ημέρα
στα μάτια σου μια συννεφιά

Ποτέ δεν πίστεψες κανένα
έτρεχες πάντα να σωθείς
τώρα δεν πίστεψες σε μένα
και στη σιωπή σου θα χαθείς

Είχα πιστέψει πως κινήσαμε γι’ αλλού
γεμάτοι όνειρα κι οι δυο σημαδεμένοι
μα πες μου τώρα τι μας μένει
είμαστε αστέρια μακρινά

Εσύ είσαι χίλια μίλια πέρα
κι απ’ τον δικό σου τον βοριά
έρχεσαι σαν τον κρύο αέρα
και μου παγώνεις την καρδιά
Πήγες χίλια μίλια πέρα
στον δικό σου τον βοριά
θα ξημερώνει πάντα ίδια μέρα
στο βλέμμα σου μια συννεφιά