Εν μέσω πανικού, ένα βράδυ στην Ερμού
βρέθηκα μονάχος μου στ’ αλήθεια να ελπίζω
μέσα στην τρύπα αυτή πως θα `φτιαχνα μια ζωή
ν’ αξίζει έστω μια μέρα να τη ζήσω
Ποια καρδιά μπορεί να αντέξει;
ποια καρδιά από `δώ αν δεν τρέξει;
Κάτω στο δρόμο αυτό εκεί πάλι θα χαθώ
ένα λόγο ψάχνοντας εκείνη την αιτία
αν έχει κάποιο νόημα αυτή η ιστορία
Ποιος παιδιά στ’ αλήθεια θ’ αντέξει;
ποιος παιδιά πρώτος θα πέσει;
Ήμουνα κακό παιδί που θέλει την ουσία
γιατί σ’ αυτά που μου `λεγαν δεν έβρισκα καμμία
κι ένα πρωί μου έφυγες μ’ ακόμα δε με ξέχασες
γιατί ήταν το ταξίδι μας μια τρελή πορεία
Ποια καρδιά μπορεί να αντέξει;
Ποιος παιδιά μαζί μου θα τρέξει;
Κι αν τη στιγμή αυτή μ’ ακούς μονάχα εσύ
φτάνει ένα γέλιο σου να μάθω αν αξίζω
ακόμα δεν τελείωσα κι ό,τι μου ακύρωσα
εγώ ξανά στην πίστα μπαίνω και τ’ αρχίζω
Ποια καρδιά τον δρόμο θ’ αντέξει;
ποια καρδιά αν αίμα δεν τρέξει;