Με πονάει στην καρδιά μου ένα βέλος
μα έχω μάθει πια να ζω στα παραμύθια,
δεν άντεξα και έδωσα ένα τέλος
δεν τόλμησες ποτέ να σπάσεις την συνήθεια.
Τώρα τι θες,
τώρα έχω κάνει φίλους τα φεγγάρια
που δεν φοβούνται να μου λένε την αλήθεια.
Μείνε στο χθες
αφού δεν βρήκες τα δικά μου τα χνάρια
οι ενοχές θα σου βαραίνουνε τα στήθια.
Θυμάμαι ακόμα εκείνο το πρώτο σου το βλέμμα
που έσπασε την σιωπή μες την καρδιά μου,
φθηνό σενάριο, με επίλογο το ψέμα
τώρα διαλέγω πια να ζω στην μοναξιά μου.
Τώρα τι θες,
τώρα έχω κάνει φίλους τα φεγγάρια
που δεν φοβούνται να μου λένε την αλήθεια.
Μείνε στο χθες
αφού δεν βρήκες τα δικά μου τα χνάρια
οι ενοχές θα σου βαραίνουνε τα στήθια.