Σε ξεχνάω, μα γελάει η μνήμη,
πολεμάω για να βρω ειρήνη
μέσα μου, μα εμφανίζεσαι εσύ.
Κι έχω λέξεις που κρατάω θαμμένες
κι αν διαλέξεις τις απελπισμένες,
νιώσε με, στάσου μπρος τους προσοχή.
Πόσο φοβάμαι που πια δε θυμάμαι
γιατί σε λατρεύω καιρό•
πώς να ξεφύγω, ρουφάω το λίγο
και νιώθω πως πίνω ουρανό.
Μάτια μου, στα κομμάτια μου
χαραγμένη η μορφή σου, για δες•
κέρνα τους, όσους εαυτούς
σου 'χουν μείνει εκεί νικητές.
Σε έμαθα μες στα ψέματα,
προσαρμόζεσαι στις αλλαγές•
πρόσωπα τόσο απρόσωπα
οι μάσκες που βγάζεις, το δέρμα σου αλλάζεις
και χρώμα στα μάτια που κλαις.
Σε ξεχνάω, πια τι άλλο μένει,
μα όπου πάω, ο ίσκιος σου επιμένει•
μάτια μου, μάτια μου
στάξε μου λίγο φως.
Δε σε φτάνουν τα παράπονά μου,
δε σε φτάνουν απ την ξενιτιά μου,
μάτια μου, το βλέμμα σου κενό.