Να σκεφτείς
με ποιανού το φιλί πήρε φως η ζωή σου.
Να σκεφτείς
με ποιανού τη στοργή είχε κλείσει η πληγή σου,
με ποιανού αγκαλιά πήρε χρώμα η κάθε στιγμή σου.
Να σκεφτείς.
Κι όμως μ’ αφήνεις κι όλα τα σβήνεις
και δε σε νοιάζει που φεύγεις, που φεύγεις,
την πόρτα μού κλείνεις.
Να σκεφτείς, να σκεφτείς.
Να σκεφτείς
με ποιανού την αγάπη ήταν όλα δικά σου.
Να σκεφτείς
με ποιανού την ανάσα χτυπούσε η καρδιά σου,
με ποιανού τη βοήθεια οι δρόμοι ανοίξαν μπροστά σου.
Να σκεφτείς.
Κι όμως μ’ αφήνεις κι όλα τα σβήνεις
και δε σε νοιάζει που φεύγεις, που φεύγεις,
την πόρτα μού κλείνεις.
Να σκεφτείς, να σκεφτείς.