Το ποτάμι της ζωής διαρκώς κυλάει
και δεν έμαθε κανείς άραγε που πάει.
Τρέχουμε ξωπίσω του και τ’ ακολουθάμε
μια πορεία άγνωστη όλοι μας τραβάμε.
Το ποτάμι τρέχει τελειωμό δεν έχει
κλαίμε και γελάμε και το κυνηγάμε.
Κι όταν άλλος πέσει άλλος παίρνει θέση
το ποτάμι τρέχει τελειωμό δεν έχει.
Το ποτάμι πάει μπροστά και δεν ξαναγυρίζει
το ποτήρι καθενός μια φορά γεμίζει.
Και φτωχοί και πλούσιοι για λίγο ξεδιψάμε
και αργά ή γρήγορα κάπου σταματάμε.
Το ποτάμι τρέχει τελειωμό δεν έχει
κλαίμε και γελάμε και το κυνηγάμε.
Κι όταν άλλος πέσει άλλος παίρνει θέση
το ποτάμι τρέχει τελειωμό δεν έχει.