Akşamın ışıkları vurur parmaklarıma
Güneş batarken
Amcaların gölgesi çıkmıyor rüyalarımdan
Kabus bu dünya
Duvarlar hep duvarlar
Sıkıştım annemin rahminde
İnsanlar bu insanlar
Öyle uzak öyle yabancı
Düşünürüm insanları,küçücük beyinler
Mutlu olmaya yeter
Vuruyor insancıklar vuruyor insanları
Bu şarkı söylenirken
Şehirler hep şehirler
Aynı hepsi aynı mezar
Yaşamlar bu yaşamlar
Öyle kısa öyle acı
Seni kendimden çaldım
Tek başıma kaldım
Yalnızlıktan utandım ben
Adımlarımı sattım
Yarınlarımı attım
Sana varamadım ben.
Bu şarkı sözü 1265 kere okundu.