Τη βέρα μες στα δάχτυλα σου έπαιζες
σαν να ‘τανε τα ζάρια που θα ρίξεις,
πληγώθηκαν τα δάχτυλα σου έλεγες
μ’ επιδέσμους πως έχεις για αποδείξεις.
Κουράστηκε η ζωή από τα χάδια μας
σαν να έκαναν τα χέρια διαρρήξεις
κι εγώ που ξενυχτούσα στα σκοτάδια μας
την πόρτα σου χτυπούσα να μ’ ανοίξεις.
Τη βέρα της αγάπης μας την έχασες
που είχε τ’ αρχικά μας χαραγμένα,
καράβι ήσουν που ήρθε και προσπέρασε
κι η θάλασσα μου ζει χωρίς εσένα.
Ο έρωτας προσπέρασε και χάθηκε
βαθιά πληγή της λησμονιάς τα βάθη
κι αν η καρδιά ψυχούλα μου μαράθηκε
όσες βροχές κι αν έρθουν δεν θα μάθει.
Τη βέρα της αγάπης μας την έχασες
που είχε τ’ αρχικά μας χαραγμένα,
καράβι ήσουν που ήρθε και προσπέρασε
κι η θάλασσα μου ζει χωρίς εσένα.