Η απομόνωση του χρόνου δε σε σβήνει
η ερωτευμένη μου καρδιά δε σε ξεχνά.
Μες στο ποτήρι μου ουίσκι έχεις γίνει
κι εγώ σε πίνω στη υγειά σου και ξανά.
Και ξανά
και ξανά σε θυμάμαι.
Και ξανά
και ξανά δε κοιμάμαι.
Μπορεί να λείπεις μα είσαι εδώ
μες στο ποτήρι μου σε πίνω και μεθώ.
Μπορεί να λείπεις μα είσαι εδώ
Και ξανά
και ξανά και ξανά σ’ αγαπώ.
Και ξανά
και ξανά σε θυμάμαι.
Και ξανά
και ξανά δε κοιμάμαι.
Πολλά εσένα μου θυμίζουνε στο σπίτι
φωτογραφίες κι αναπλήρωτα κενά.
Είσαι ποτό που μου σερβίρει το ξενύχτι
κι εγώ σε πίνω στη υγειά σου και ξανά.
Και ξανά
και ξανά σε θυμάμαι.
Και ξανά
και ξανά δε κοιμάμαι.
Μπορεί να λείπεις μα είσαι εδώ
μες στο ποτήρι μου σε πίνω και μεθώ.
Μπορεί να λείπεις μα είσαι εδώ
Και ξανά
και ξανά και ξανά σ’ αγαπώ
Και ξανά
και ξανά σε θυμάμαι.
Και ξανά
και ξανά δε κοιμάμαι.