Gün doğumunu bekliyorum
Naifçe gözümü dikmişim o en soğuk sabahın içine
Bana söylediğin o yalan
Kucaklıyor bizi sonbaharın mutlu ağaç dallarında
Hareketsiz biçimde dikiliyorum öylece
Yağan yağmurun görkeminin ortasında
Bana sesleniyorsun seni duyamıyorum
Tekrar düşerken..
Sadakat sıyrılıyor ustaca
Ve ben üzüntüyle yürüyorum öylece..
Kendi küllerimin içinde ruhsuz bir halde dikiliyorum
O ise ağladı ve bana ''biliyorum..'' diye fısıldadı
Gecenin içine yürüdük
Sana elveda mı diyorum?
Çaba sarfettiğimi neden göremiyorsun?
Döktüğüm bütün gözyaşları senin içinken