Φόρα έχω πάρει
Και μιλώ με το φεγγάρι και καμιά δεν κάνω χάρη
Ρίχνω και τα ζάρια
Και γεμίζω τα συρτάρια με αγάπης θυμητάρια
Μπαίνω και στ’ αμάξι
και τα βλέπω όλα εντάξει θεωρία μα και πράξη
Με τα δύσκολα μου
Με τα λίγα τα πολλά μου τα στραβά τα ’χω πετάξει
Θα πει ζωή όταν ξυπνάω το πρωί
και θέλω το όνειρο στα μάτια να κρατήσω
Θα πει ζωή μέσα σε γκρίζες εποχές
Εγώ να έχω αντοχές να συνεχίσω
Θα πει ζωή η πιο βαθιά μου αναπνοή
Κι αυτό το κάτι να γυρνάω πάντα πλάτη
Θα πει ζωή όταν με παίζει μια ψυχή
Κι όταν της κλείνω πονηρά εγώ το μάτι
Οι παλιές φιλίες
Ξεθωριάσαν στις πλατείες και στις άγονες θητείες
Τώρα στις γιορτές μου
με τις φίλες τις καλές μου νοσταλγούμε αλητείες
Τα μικρά μου λάθη
Μεγαλώσαν γίναν πάθη και ριζώσανε στα βάθη
Τα μεγάλα πρέπει
Η καρδιά δεν τα επιτρέπει άλλο πια και τα ανατρέπει