Γιατί, Θεέ μου,
γιατί να είναι τόσο γλυκιά η αμαρτία
κι αν μας γεμίζει μόνο με πίκρες
την προσκυνάμε σαν θρησκεία,
γιατί, Θεέ μου.
Αχ, να μπορούσα να σ’ αφανίσω, λόγω τιμής,
πάνω στη ρίζα να σε χτυπήσω, αμαρτία,
να μη σε θέλω, να μη σε θέλει πλέον κανείς
κι απ’ τις ζημιές σου να γλιτώσει η κοινωνία.
Τόσες και τόσες,
μέσ’ στη ζωή μου τόσες αγάπες έχω γνωρίσει,
μία μονάχα που είναι παράνομη,
βαθιά σημάδια μου `χει αφήσει,
γιατί, Θεέ μου.
Αχ, να μπορούσα να σ’ αφανίσω, λόγω τιμής,
πάνω στη ρίζα να σε χτυπήσω, αμαρτία,
να μη σε θέλω, να μη σε θέλει πλέον κανείς
κι απ’ τις ζημιές σου να γλιτώσει η κοινωνία.