Τα βρου βρου, τα βρου βρου,
δεν υπάρχει άλλη πιο χορευταρού.
Όσα πάνε κι όσα έρθουν,
γειά σου, βρε Σμυρνιά,
είσαι το καμάρι μας
μέσ’ στην προσφυγιά.
Τα βρου βρου, τα βρου βρου,
δεν υπάρχει άλλη πιο χορευταρού.
Η Σμυρνιά, η σκανταλιάρα
απ’ την Κοκκινιά,
μόλις πιει δυο ποτηράκια,
παίρνει η γλώσσα της φωτιά.
Μας ξετρελαίνει με τα καλαμπούρια
κι όταν αρχίζει τα Σμυρναίικα τραγούδια,
'πάνω στο κέφι της φωνάζει, έξω φτώχεια,
λίγα χρόνια και καλά.
Τα βρου βρου, τα βρου βρου,
δεν υπάρχει άλλη πιο χορευταρού.
Όσα πάνε κι όσα έρθουν,
γειά σου, βρε Σμυρνιά,
είσαι το καμάρι μας
μέσ’ στην προσφυγιά.
Τα βρου βρου, τα βρου βρου,
δεν υπάρχει άλλη πιο χορευταρού.
Φέρε, μπάρμπα, κι άλλα ούζα,
φέρε παστουρμά,
βάλε, αν θέλεις, κι ένα δίσκο
με Σμυρναίικο ζουρνά.
Να θυμηθούμε λίγο, τα παλιά μας,
τα ξεφαντώματα, τα γλέντια τα τρελά μας,
έτσι κι απόψε, να καεί το πελεκούδι,
σπάσ’ τα όλα, βρε Σμυρνιά.
Τα βρου βρου, τα βρου βρου,
δεν υπάρχει άλλη πιο χορευταρού.
Όσα πάνε κι όσα έρθουν,
γειά σου, βρε Σμυρνιά,
είσαι το καμάρι μας
μέσ’ στην προσφυγιά.
Τα βρου βρου, τα βρου βρου,
δεν υπάρχει άλλη πιο χορευταρού.