Αφιερώνω το τραγούδι αυτό
σ’ όλους τους φίλους που έχουν χάσει το τρένο
σ’ αυτούς που ζήσανε με τη γενιά του ‘60
κι αν τη ξεχάσανε εγώ δεν την ξεχνώ.
Εμείς θα είμαστε πάντοτε εδώ
να τραγουδάμε στο ρυθμό
που μεγαλώσαμε και ζήσαμε
κανείς δε μας βοήθησε κανείς
στο περιθώριο της σιωπής
την εποχή μας φυλακίσανε.
Αφιερώνω το τραγούδι αυτό
σ’ αυτούς που χρόνια ακροβατούν στο κενό
σ’ αυτούς που μάθανε τι σημαίνει να χάνεις
άλλο να θέλεις κι άλλο να πρέπει να κάνεις.
Εμείς θα είμαστε πάντοτε εδώ
να τραγουδάμε στο ρυθμό
που μεγαλώσαμε και ζήσαμε
κανείς δε μας βοήθησε κανείς
στο περιθώριο της σιωπής
την εποχή μας φυλακίσανε.