Αν μιλούσε το φεγγάρι θα σου έλεγε πολλά
για πόσα δάκρυα πικρά,
κι ότι πια καρδιά δεν έχω και απορώ πόσο θ’ αντέξω
χωρίς να σ’ έχω αγκαλιά
Είσαι μες τις φλέβες μου, κομμάτι από μένα
κυλάς μέσα στο αίμα, να σε βγάλω δεν μπορώ
Είσαι μες τις φλέβες μου, στο ίδιο μου το αίμα
και μόνο αν τις κόψω από σένα θα σωθώ
Αν μιλούσε το φεγγάρι θα σου θύμιζε ξανά
τα μάτια μου που ήταν θολά
θα κοβόταν η ανάσα σου απ’ τα αναφιλητά,
που δε θα σ’ είχα αγκαλιά
Είσαι μες τις φλέβες μου, κομμάτι από μένα
κυλάς μέσα στο αίμα, να σε βγάλω δεν μπορώ
Είσαι μες τις φλέβες μου, στο ίδιο μου το αίμα
και μόνο αν τις κόψω από σένα θα σωθώ