Ένα ένα ίσια τα `βαλα τα χρόνια,
ένα ένα τα τσιμέντα ανάμεσα
να `χει τόπο να κρυφτεί η ψυχή μου.
Ένα ένα έφτιαξα τα σκαλοπάτια
κι ένα ένα όλα τ’ ανέβηκα
ώσπου έφτασα ψηλά στη φυλακή μου.
Μοναχή μου κλείστηκα δυο βόλτες τα κλειδιά.
Μοναχή μου κλείστηκα
δυο βόλτες και τα πέταξα μετά.
Από μέσα κλείνονται οι πιο έρημες καρδιές
από μέσα χτίζονται οι γενναίες μοναξιές
και δεν ανοίγουνε ποτέ, ποτέ.
Μη χτυπάς δεν ξέρω να σου ανοίξω
τις παλιές μου τις κινήσεις ξέχασα,
τι χαμόγελα να βρει η εποχή μου.
Μη χτυπάς δεν ξέρω να σου ανοίξω
για ένα μόνο το τραπέζι έστρωσα
κι έτσι μόνη μου περνώ την Κυριακή μου.
Μοναχή μου κλείστηκα δυο βόλτες τα κλειδιά.
Μοναχή μου κλείστηκα
δυο βόλτες και τα πέταξα μετά.
Από μέσα κλείνονται οι πιο έρημες καρδιές
από μέσα χτίζονται οι γενναίες μοναξιές
και δεν ανοίγουνε ποτέ, ποτέ.