Δεν θυμάμαι πλέον που και ποιοι
μού `δωσαν χαρτάκια και γιατί
με τα ονόματά τους τα τηλέφωνά τους
και τα βρίσκω χύμα το πρωί
Μες στις τσέπες μένουν κι ύστερα μακραίνουν
κι ύστερα περνάει κι η ζωή
Έτσι με φωνάζουν δύσκολη
μόνο εσύ δε μου μιλάς πολύ
Λες δεν προλαβαίνεις και ποτέ δεν παίρνεις
και σε παίρνω πάλι εγώ
Αν με τα τηλέφωνα που πήρα έφτιαχνα χαρταετό
τώρα θα πετούσα να ησυχάσεις που σε παίρνω κι ενοχλώ
Δεν θυμάμαι πλέον που και ποιοι
μού `δωσαν χαρτάκια και γιατί
με τα ονόματά τους τα τηλέφωνά τους
και τα βρίσκω λιώμα το πρωί
Αν με τα τηλέφωνα που πήρα έφτιαχνα χαρταετό
τώρα θα πετούσα να ησυχάσεις που σε παίρνω κι ενοχλώ
Δεν θυμάμαι πλέον που και ποιοι
μού `δωσαν χαρτάκια και γιατί
με τα ονόματά τους τα τηλέφωνά τους
και τα βρίσκω χύμα το πρωί
Σε εισιτήρια πάνω σε κουτιά που χάνω
κάρτες κι αποδείξεις όλα γκρι
Этот текст прочитали 464 раз.