Στο φως μπροστά σου σκύβω ο ταπεινός
γυμνός, όπως μου πρέπει σαν θνητός
πέτα μακριά το άψυχο γυμνό κορμί
ξανά μέτρα την κάθε μου στιγμή
Φωτιά σε αναμνήσεις και στιγμές
μιλάς κι ανοίγουν μέσα μου οι πληγές
κι ο χρόνος πια μετράει ξανά αντίστροφα
οι σφυγμοί που έγιναν δόλια κύματα
Ξεσπάω, διαλύω το τείχος της σιωπής
ρωτάω και θέλω τώρα να μου πεις
αν ως εδώ όσα αγαπήσαμε όλοι εμείς
ήταν το πιο μεγάλο ψέμα της ζωής,
το πιο μεγάλο ψέμα σου
το πιο μεγάλο ψέμα σου
το πιο μεγάλο ψέμα σου