Οι άνθρωποι που αγάπησα και πήγαν στα χαμένα
δε φεύγουνε αληθινά ποτέ μακριά από μένα.
Τους κουβαλάω παράσημα στο στήθος μου βαλμένα,
αστράφτουν τα πιο πρόσφατα κι άλλα είναι σκουριασμένα.
Έτσι έχω ένα παράσημο για κάθε αγάπη που ‘χα.
Μόνο που καρφιτσώνονται στο δέρμα, όχι στα ρούχα.
Σε τελετή απονομής του χρόνου και της βίας.
Παράσημα απουσίας, παράσημα απουσίας.
Σε τελετή παραλλαγής της ίδιας ιστορίας.
Στο δέρμα μου απευθείας, στο δέρμα μου απευθείας.
Όσο πολύ κι αν προσπαθώ ποτέ μου δε μαθαίνω.
Έχω αδερφό το Σίσυφο, παιδί καταραμένο.
Ανοίγω το πουκάμισο να βάλω άλλο ένα,
το πιο πικρό παράσημο, το πιο βαρύ για σένα.