Πόσα βράδια εδώ κλεισμένη να σε σκέφτομαι
με τη σκέψη σου δε μένω και δε γιατρεύομαι
Τέλειωσε αυτή η ιστορία
μα δεν μπορώ να το παραδεχτώ
μοναχά στη θεωρία
μακριά σου εγώ μπορώ να ζω
Ολα γύρω σε θυμίζουν πώς να ξεχαστώ
και στον εαυτό μου πάλι πάλι θα κλειστώ
στα όνειρά μου βλέπω πως σε σένα έρχομαι
κι ύστερα ξυπνάω κομμάτια πόσο ντρέπομαι
πως εμείς τελειώσαμε δεν παραδέχομαι
Πόσα βράδια εδώ κλεισμένη μόνη χάνομαι
και για τη ζωή μου τώρα τώρα πια δε νοιάζομαι
Τίποτα δεν έχει μείνει
όλα έχουν τελειώσει από καιρό
η καρδιά μου δε μ’αφήνει
να ξεφύγω να σωθώ
Ολα γύρω σε θυμίζουν πώς να ξεχαστώ
και στον εαυτό μου πάλι πάλι θα κλειστώ
στα όνειρά μου βλέπω πως σε σένα έρχομαι
κι ύστερα ξυπνάω κομμάτια πόσο ντρέπομαι
πως εμείς τελειώσαμε δεν παραδέχομαι
Πόσα βράδια εδώ κλεισμένη στ’όνειρο παγιδευμένη
της ψυχής μου τα σημάδια αγγίζω και πονώ