Bugün çok geç.Kaybederken anlamadığın nefret bir geçse dedim ve geçti şimdi umut besle.
Hevesle getirdiğin bu çiçekler güneşte solup gitti hediye değil şimdi birer çöp.
Sözünü kesmek istedim çok hepsi yalan diye.Sakın hiçbir şey bırakma bende dönüp gel al diye.
Kendi çöplüğümde kaç gün saydım birkaç aydır yalandan da olsa yaşıyormuyum diye bir yoklasaydın.
Bugün değil dedim bak, şimdi değil.Yarından sonra korkum unutmak çözüm değil.
Yanılmak ve kandırılmak aynı sebepler değil.Karanlıklar içindeyken bile huzur istediğim.
Kaçında hakikat bulursun gözyaşının ? Ölüm yakın demem korkarım bu ilk ve son yaşamım.
Dönüp bakın yarın dünden nasıl farklı ayırın.Alıp sayılır ömür, az çıkınca anlanır ki sayılı.
Nakarat.
Uzaktan bakınca görüyor musun beni?
Yakınlaşırsan belki dönersin geri.
Bu halim acınacak bir tablo değil.
Yokluğunda öğrendim çabucak resim çizmeyi.
Benim tek bir acım var bilmediğin ama korkularım var dedim olmadı yine de.
Seni de onu da unutmadım bak.
Yine eski resimleri topladım sanki burdasın gibi, yok tadım.
Bu gece seni de kendimi de uyutmadım bak.