Σ’ έπλασα και σ’ έβαλα να ζεις από μιαν άκρη
ήξερες ποιο ήτανε το χ σ’ αυτόν τον χάρτη
ταξίδευες στους ουρανούς, πολύχρωμο, παρθένο
σε κόσμους άλλους φωτεινούς που φώτιζαν και σένα
Το `βρες, το γνώρισες κι ίσως να ήθελες
λίγο κι εσύ να του μοιάσεις
το νηπενθές όμως τόσο σ’ αγάπησε
τρέχα λοιπόν να προφτάσεις
Τ’ άλογα του ονείρου σου στα σύννεφα πετάξαν
μια πεταλούδα της φωτιάς απ’ τη κορυφή σου φτιάξαν
Σε ουράνιους κήπους φωτεινούς
των λουλουδιών η αγάπη
εσύ ήσουν και το νηπενθές σ’ αγκάλιασε και εχάθη