Η νύχτα μπήκε στο ποτήρι μου
φωτιά σε ολόκληρη την ύλη μου
Κοιτάζω την φωτογραφία σου
και συναντώ την απουσία σου
Με μια φωνή σχεδόν παράλογη
στην πόρτα στέκω την μισάνοιχτη
Και μέσα στην απελπισία μου
αρχίζω την απολογία μου
Καταθέτω, την περηφάνια μου μπροστά σου καταθέτω
τον πανικό στο τρελαμένο μου μυαλό καταθέτω
την αγωνία που με σκίζει πως καθόλου δε σ’ αγγίζει καταθέτω
Καταθέτω, είμαι στο χείλος του γκρεμού κατάλαβε το
κι αν δε σε νοιάζει που εγώ για σένα αιμορραγώ, ξέχασε το
μπορεί να μη σε ενδιαφέρει κάποιος όμως υποφέρει κι είμαι εγώ
Με χέρι αδύναμο και άρρωστο
σου γράφω γράμμα για το άγνωστο
Τα δάκρυά μου θα είναι οι δρόμοι μου
σου στέλνω άλλη μια συγγνώμη μου