Ψυχή γεφύρι γίνε σήμερα
να με πάρεις από `δω
απ’ τον λαβύρινθο δεν ήξερα
της ζωής μου πως να βγω
και μες στο βάλτο μιας αγάπης
πέφτω μια νύχτα και νομίζω
πως έτσι θα σωθώ.
Το δάκρυ άνεμος το στέγνωσε
μην το δεις σαν με κοιτάς
και αυτό που τέλειωσε μου έδωσε
στο ποτήρι που κρατάς
με το γυαλί του να με κόβει
νύχτες που γίνεσαι δυο χείλη
και λες πως μ’ αγαπάς.
Καρδιά μου χαραμάδα άνοιξε
να χωρέσει ο ποταμός
μια βάρκα όνειρα δεν κράτησε
να περάσει ο καιρός.
Τα δυο μου μάτια πια δεν κλείνω
πάνω στην όχθη του γυρεύω
εμένα για να βρω.
Το δάκρυ άνεμος το στέγνωσε
μην το δεις σαν με κοιτάς
και αυτό που τέλειωσε μου έδωσε
στο ποτήρι που κρατάς
με το γυαλί του να με κόβει
νύχτες που γίνεσαι δυο χείλη
και λες πως μ’ αγαπάς.