Μες στην καρδιά μου κρύφτηκ’ η συννεφιά
Η μοναξιά μου μού έγινε συντροφιά
Κάθε ματιά σου ήταν για μένα ο ήλιος μου ο κρυφός
Τα δυο σου μάτια τ’αγαπημένα μού δίνανε το φως
Τώρα πια πού ’χεις φύγει
Έμεινα μόνη στη σκοτεινιά
Και αργά με τυλίγει
Της ερημιάς μου η παγωνιά