Νεκρό πανί που το ‘φερε
μακριά το μαϊστράλι,
με πήρε ο δρόμος κι άφησα
τέτοια καρδιά μεγάλη.
Σε σένα που το άξιζες να γίνεις ιστορία μου
κι έμεινες νοσταλγία μου το χέρι σου φιλάω.
Σε σένα που το άξιζες με τη απολογία μου,
με τη απολογία μου συγνώμη σου ζητάω.
Ν’ ανοίξω τώρα δεν ζητώ
την πόρτα σου που κλείνει,
να με θυμάσαι θα ‘θελα
μόνο με καλοσύνη.
Σε σένα που το άξιζες να γίνεις ιστορία μου
κι έμεινες νοσταλγία μου το χέρι σου φιλάω.
Σε σένα που το άξιζες με τη απολογία μου,
με τη απολογία μου συγνώμη σου ζητάω.