Την ώρα που περνούν οι γερανοί
Εσύ θα είσαι οδηγός στην κωπαϊδα
Θ’ ακούς το αίνιγμα της σφίγγας
Βιαστικά μες στη βροχή
Με το παράθυρο ανοιχτό
Στου φεγγαριού το ουρλιαχτό
Τι να ν’ αυτό που μόλις δει το φως
Στα τέσσερα μονάχα πάει
Κι όταν του κόψουν το σκοινί
Στα δυο πετάει
Κι έχει μια μοίρα σκοτεινή
Σε Λύκειο θηλέων σε γιορτή
Εγώ θα παίζω την Αστέρω σε ταινία
Που μες στο γλέντι τριγυρίζει
Σαν στοιχειό και σαν τρελή
Με μοβ αγκάθια στα μαλλιά
Για μιαν αγάπη της παλιά